توصیه‌های اسلام برای رزق طیب و کسب و کار مطلوب
الف. کار روزانه:
از نظر قرآن روز برای کسب و کار و شب برای سکون و آرامش قرار داده شده است: «وَ هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکمُ الَّیلَ لِبَاسا وَ النَّوْمَ سُبَاتا وَ جَعَلَ النَّهَارَ نُشُورا؛ او کسی است که شب را برای شما لباس قرار داد و خواب را مایه استراحت و روز را وسیله حرکت و حیات.»
بنا به توصیه امام باقر علیه السلام: «إِذَا طَلَبْتُمُ الْحَوَائِجَ فَاطْلُبُوهَا بِالنَّهَارِ فَإِنَّ‌الله جَعَلَ الْحَیاءَ فِی الْعَینَینِ؛ برای برآوردن نیازهای [اقتصادی و اجتماعی] خود در روز اقدام کنید؛ چرا که خداوند حیا را در چشم‌ها قرار داده است.»
ب. کار از صبح زود:
در روایات رسیده از ائمه، بیداری در بین الطلوعین بسیار توصیه شده است. امام صادق(ع) پس از ابلاغ سلام خود به همه شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام می‌فرمایند: إِنِّی وَاللهِ مَا آمُرُکمْ إِلاَّ بِمَا نَامُرُ بِهِ انْفُسَنَا فَعَلَیکمْ بِالْجِدِّ وَالاِْجْتِهَادِ وَإِذَا صَلَّیتُمُ الصُّبْحَ فَانْصَرَفْتُمْ فَبَکرُوا فِی‌طلب الرِّزْقِ وَاطْلُبُوا الْحَلاَلَ فَإِنَّ‌الله سَیرْزُقُکمْ وَیعِینُکمْ عَلَیهِ؛ به خدا سوگند من به شما امر نمی‌کنم، جز آنچه خود را نیز بدان امر می‌کنم. پس بر شما باد که جدیت و کوشش کنید و پس از نماز صبح برای‌طلب رزق خود حرکت کرده، رزق حلال به دست آورید. خداوند به شما روزی خواهد داد و شما را بر آن کمک خواهد کرد.»
ج) تخصص‌گرایی:
حضرت یوسف علیه السلام، هنگامی که از پادشاه مصر می‌خواهد او را به منصب وزارت دارایی منصوب کند، دو ویژگی حفیظٌ علیم یا تعهد و تخصص را دلایل شایستگی خود برای احراز این پست معرفی می‌کند. این امر نشان‌دهنده اهمیت داشتن تخصص لازم در حیطه شغلی حرفه‌ای فرد است.
حضرت علی(ع) نیز ضمن توصیه به کار و تجارت و بی‌نیاز شدن از کمک مادی مردم، بر دو ویژگی «تعهد و تخصص» یا «حرفه‌مندی و امین بودن» تاکید می‌ورزد: «ان‌الله عَزَّوَجَلَّ یحِبُّ الْمُتَحَرِّفَ الاْءَمِینَ الْمَغْبُونُ غیرمَحْمُودٍ وَلاَمَاجُورٍ. خداوند حرفه مند امین را دوست دارد. فرد مغبون که در معاملات اقتصادی فریب می‌خورد] نه مورد ستایش است و نه در خور پاداش.»
د) شراکت:
بنا به توصیه علی علیه السلام: «شَارِکوا الَّذِی قَدْ اقْبَلَ عَلَیهِ الرِّزْقُ فَإِنَّهُ اخْلَقُ لِلْغِنَی وَاجْدَرُ بِإِقْبَالِ الْحَظِّ عَلَیهِ؛ با کسی که روزی به او روی آورده شریک شوید که برای غنی شدن موثرتر و برای روی آوردن سود و منفعت، سزاوارتر است.»
ه) اشتغال به کارهای بزرگ:
عزت و کرامت مومن موجب می‌شود که وی وقت و عمر خود را صرف امور کم اهمیت نکرده و به مسائل خرد و بی‌ارزش نپردازد. مصداق این سخن در حوزه کسب این می‌شود که کسب مطلوب کسبی است که از یک سو کرامت فرد را حفظ کند و از سوی دیگر وی را به سوی کمال و غایت مطلوب سوق دهد.
امام صادق(ع) در این خصوص می‌فرمایند: «لاَ تَکونَنَّ دَوَّارا فِی الاْءَسْوَاقِ وَلاتَلِ دَقَائِقَ الاْءَشْیاءِ بِنَفْسِک فَإِنَّهُ لاَ ینْبَغِی لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ ذِی الْحَسَبِ وَالدِّینِ ان یلِی شِرَاءَ دَقَائِقِ الاْءَشْیاءِ بِنَفْسِهِ مَا خَلاَ ثَلاَثَه اشْیاءَ… الْعَقَارَ وَالرَّقِیقَ وَالاْءِبِلَ. هرگز در بازارها پرسه مزن و [تهیه] اشیای کوچک را خودت پیگیری نکن؛ چرا که برای مسلمان دیندار و با شخصیت، شایسته نیست خودش اقدام به خرید اشیای جزئی کند؛ مگر نسبت به سه چیز:… خرید ملک (زمین و خانه)، اشیای ظریف و شتر.»
